قلم جوون

یه قلم جوون و خوشحال 

روی کاغذ با هزار تا دوست و آشنا 

بی خیال مغرور 

روزا 

و اسش امدن و رفتن 

تا اینکه 

قلم شد خالی از جوهر 

افتاد یه گوشه  

غمگین و دست به سینه 

دنیا رو نگاه کرد 

از دور دور 

که شد 

کوچیک و کوچیک 

همه چیز شد قد یه عدس  

آرزو کرد یه بار دیگه 

رو کاغذ  

تموم کنه هزار تا کتاب 

بگه وقتی تموم بشی  

دنیا بشه قد یه عدس 

وقتی نه من باشم نه کاغذ 

بی خیالی و  غرورت 

دل پر گناهت ترو پشیمون و گریون  

می بره یه جایی که می شه واست دنیایی 

که دیگه نه تویی و  

نه اشنایی