ماهی دم طلا

یه برکه بود یه ماهی

ماهی دم طلائی

پا پولک حنایی  

می گفت دنیا واسم کوچیکه

غمهاش واسه یه کوه  

میزنم تو خاکی  

که بی نفس بی جون  

دیگه نیام تو برکه  

((صدا امد از اون دورا)) 

-کجایی ماهی جون ؟ 

ماهی حنایی : می رم تا بمیرم 

- حال جه وقته مرگ  

بیا بریم روی آب  

تا گرم تازه بشیم  

نور ببین و خورشید 

ماهی حنایی : این افتاب دل انگیز  

من دیوونه کرده 

می خوام برم به اونجا 

به اون بالا بالا ها  

حقیقت و ببینیم 

خورشید واسم معماست 

- برای تو ماهی 

حقیقت همین  

همونی که می بینی  

(این نبود جواب ماهی ) 

ماهی دم طلایی  

با پولک حنایی  

زد به دل خاکی 

دنیا بود پر از هوا 

واسه ماهی بی جاو مکان 

دمی تکون داد روهوا 

چشم و انداخت اون دورا 

جایی نبود واسه عاشقی  

واسه پریدن  

واسه خندیدن 

دلش گرفت همون جا 

جونی نداشت تو پولکاش  

(صدا رسید از اون دورا) 

-حرفی بزن ماهی جون ؟ 

ماهی حنایی : تو از کجا امدی ؟ 

منو دید پریدی ؟ 

دیدی چی بود تو دنیا  

خواستی بری تو هوا؟ 

ماهی حنایی: از این همه پریدن 

همش یه چیز فهمیدم 

ضرورتم ماهی  

ندیدهام واقعی